3 Mayıs 2012 Perşembe

Yakın...


Issız bir fırtınanın
Arta kalan çığlıkları bunlar.
Odalar bomboş
Buğulu camlarda
Eski isimler
Bir bir yok olmuş.


Sisli korulukta
Yalnız insan hayalleri
Birbirine teğet geçen
Onca yaşam.


Bu evin geçirdiği
Bir ömür yıllar,
Uzun, kısa…


Geldiler ve gittiler,
Kimse sormadı arta kalanları
Hikâyelerini
Umutsuzluklarını


Çatı arasında sıkışıp kalmış
Birkaç sandık dolu yaşam
Hepsi bu.


Ben gidince
Bir tek yazdıklarım kalsın,
Gerisini yakın…


Ne buğulu camdaki isimler,
Ne koruluktaki hayalet
Ne de boş odalar kalsın benden geri

Yakın, hepsini yakın



                                               22 Ocak 2004
                                               Yalova